Billie, hoe ben je in het gastgezin Van Wiele in Lokeren terecht gekomen?
Billie: "Pieter Van Wiele is eigenlijk mijn ‘baasje’. Hij helpt me om een goede hulphond te worden. Eigenlijk hebben wij honden de keuze om als assistentiehond ofwel in opleiding te gaan voor hulphond, voor blindgeleidehond of voor meldhond."

Dat zijn veel begrippen tegelijk. Leg uit.
Billie: "Wij horen tot de familie van de assistentiehonden. Daaronder kan je opgeleid worden tot hulphond (voor bvb. personen met een motorische beperking), blindgeleidehond (voor slechtzienden) en voor meldhond (deze zijn gespecialiseerd in meldingen bij autisme-, diabetes- of epilepsie- noodsituaties."

Hoe kan jij nu hulphond worden?
Billie: "Momenteel ben ik in een opleiding van twee jaar. Ik blijf zowat anderhalf jaar bij Pieter. Van dan af aan ga ik vier maanden in de week ‘op kot’ naar een  intensief opleidingscentrum. Tijdens de weekends kan ik dan weer in het gastgezin van Pieter terecht. De laatste twee maanden zijn dan stage, waar ik  een persoon met motorische beperking zal assisteren. In augustus ’23 zal ik afgestudeerd zijn. Momenteel zijn we met 10 in opleiding."

Wat vind je zo speciaal aan assistentiehond zijn?
Billie: "Nu nog in opleiding, maar ik vind het wel speciaal om een recht op toegang te krijgen op alle locaties, wanneer mijn ‘baasje’ ons identiteitsattest kan voorleggen. Wij vallen immers onder de anti-discriminatiewetgeving en zijn toegelaten op alle locaties waar mijn baasje wenst te komen. Op enkele uitzonderingen na, zoals een operatiekamer,…"

Weet je ook hoe dit allemaal bekostigd wordt?
Billie: "Gelukkig hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Maar Hachiko vzw, de eerste vereniging voor assistentiehonden sinds 1994, werkt op basis van giften, sponsoring en vrijwilligerswerk. Dat betekent dat Pieter die momenteel vrijwillig en gratis doet. Het gastgezin heeft evenwel geen kosten aan mijn voeding of aan een dierenartsbezoek. Je kan steunen hoor: BE96 0681 0525 2505 – Hachiko vzw."
 
Ondertussen zit Flora er rustig bij. Ze neemt haar tijd.

Flora, wat is jouw plaats hier in het gastgezin?
Flora: "Dat is een wat vreemd verhaal. Ik ben uit het opleidingsprogramma gehaald omwille van mijn genetische geschiktheid om nieuwe assistentiehonden op de wereld te brengen."

Jij bent een draagmoeder?!
Flora: "Zo zou je dat kunnen zeggen. Maar zover zijn we nog niet. Ik hoop in het voorjaar van 2023 zwanger te worden om dan jonge assistentiepuppies op de wereld te zetten. Het is een hele eer om hieraan te kunnen meewerken. Weet je dat de personen die assistentie nodig hebben niets hoeven te betalen voor de assistentieservice? Ik vind het super dat we op deze manier mensen kunnen helpen bij hun beperkingen. Vandaag is er een wachtlijst van wel drie jaar."

Ik zag je goed luisteren naar wat Billie te vertellen had. Heeft hij iets vergeten te melden?
Flora: "Billie is nog in opleiding. Dus het is hem vergeven, maar hij vergat te vertellen dat, wanneer hij op locatie aan het werk is, alleen recht op toegang heeft wanneer hij zijn werkuitrusting (een jasje) heeft aangetrokken. Maar daar zal dan zijn ‘baasje’ wel voor zorgen."
 
Flora en Billie, het gaat jullie goed!
 
Bert Boone

“De natuur integreren in een landbouwmodel.” Elias Vercruysse weet wat hij vertelt. Ronny Van Driessche, uitbater van bistro Den Bascuul in Eksaarde, knikt. Je ziet zijn ogen fonkelen wanneer zijn schoonzoon Elias vertelt over De Binders. “We verbinden plant, dier, mens en plezier in ons voedselbos, vandaag 0,3ha reeds bewerkt, met een groeiperspectief naar 1,8ha.”

Wat is een voedselbos eigenlijk?
“Het is een breed begrip”, stelt Elias: “Het gaat om een landbouwmethode binnen de permacultuur en om het creëren van een bosrandsysteem door de mens gemaakt. We bootsen  met verschillende hoogtelagen een natuurlijke bosrand na. We werken nu vooral met meerjarige groenten in vijf percelen voor vruchtwisseling.”
“En we hebben al opbrengsten die we verwerken,” vervolledigt Ronny, “die we verwerken in bistro Den Bascuul. Het is een korte keten op fietsafstand.”
Ook de zomeroogst 2022 oogt goed. Ruim 750kg appels werden verwerkt in 150 kratten appelsap van 3L. Het hele parcours staat transparant toegelicht op hun facebookpagina.
 
Hoe is de vlam voor een voedselbos bij jullie opgelaaid?
Ronny vermoedt dat het allemaal lang geleden begonnen is bij de tv-serie ‘De Kat’ (1973), waarbij De Kat het opneemt tegen de milieuverontreiniging. "Met de VELT-werking heb ik de juiste vitamines gekregen", klinkt de concrete vertaling.
Elias kan de vlam in een recenter verleden terugvinden met een natuurgids- en voedselboscursus. Ook de Jeugdbond voor Natuur en Milieu leverde de juiste energie om zich erin vast te bijten.

​Voedselbos De Binders belooft een mooie toekomst in zich te dragen. Succes !
 
Bert Boone

Stefaan Segaert vrijuit op interview, bij Hilde Baeke.

Dag Hilde, ik ken je als een gedreven vrijwilligster binnen Alderande. Hoe ben je met deze organisatie in contact gekomen?
Een vriendin liet me weten dat ze mensen zochten om soep te maken. Ik zat al even thuis en waagde de sprong. Zo was ik sterk betrokken bij de opstart van het project van de soepkar.

Was het liefde op het eerste gezicht?
Één woord staat centraal: ik vond het zeer gezellig. De sfeer zat meteen goed. Ik voelde me ook meteen opgenomen in de groep. Mensen als Anja Schrijvers, Eric Vervaet … het klikte meteen.
Onze rol als vrijwilliger is ook een erg vrije rol, anders dan die van de beroepskrachten. Ik ben trouwens onder de indruk geraakt van de mate waarin Alderande voor een groot deel op vrijwilligers draait. Vandaag wil ik het voor geen geld ter wereld meer missen, je krijgt meer terug dan wat je erin steekt.

Wat zijn de prettige gevolgen van je engagement?
Ik breng meer bezoekjes aan de lunchbar met familie en vrienden. Ik hielp intussen ook al mee met de krea. Zelfs mijn man Marc is al ingeschakeld, hij gaat lopen met een bewoner van de Zelestraat. En grappig genoeg maak ik nu veel meer soep dan vroeger thuis, ik heb soep leren waarderen …
 
Hoe heb je corona sinds 2020 ervaren? Hoe zie je de toekomst?
Corona zal nog een tijdje in golven passeren. Soms vrijer, soms een samenleving meer op slot. Ik blijf genieten en me focussen op wat er wel kan. Omdat ik al langer leer leven met lichamelijke beperkingen voel ik me beter gewapend om met de pandemie om te gaan.
 
Wat zijn je voornemens en diepere wensen voor de nabije toekomst?
Ik leg de lat niet onnodig hoog. Al wat er bijkomt is mooi meegenomen. Ik wil als een contente mens die kan relativeren door het leven gaan. Ik geloof wel heel sterk dat het belangrijk is om een beetje alert te zijn voor een eenzame buur of een gezin dichtbij dat het moeilijk heeft.

Wat vind je fijn aan Lokeren?
Er is een lichte inhaalbeweging bezig voor de fietsers maar we zijn er nog niet. Ik maak bijvoorbeeld graag gebruik van de rode oversteekbrug die de Heirbrug met het centrum verbindt. Maar als ik vergelijk met hoe fietsers in Friesland worden verwend … dan zijn we er duidelijk nog niet.
Er is veel groen en open ruimte door industrie en verkavelingen verdwenen, maar gelukkig hebben we nog veel natuurlijke pareltjes. Open ruimte maakt me gelukkig, dat kan zowel de Buylaers als een koe op een gewone weide zijn.
 
Meer weten over Alderande? Surf naar www.alderande.be.

De oorlog die Rusland voert in Oekraïne blijft het journaal halen. De eerste berichten in februari laatstleden shockeerden ons, leverden vele emotionele reacties en daadwerkelijke steun op. Nu, een half jaar later, doet dit dagelijkse oorlogsnieuws ons stilaan wennen aan een nieuwe realiteit.
 
Ondertussen zijn in Lokeren een zestigtal Oekraïners tijdelijk opgevangen, veelal in gastgezinnen. Een vrijwilligersgroep “Kantine Oekraïne” zet samen met deze Oekraïense vluchtelingen en hun gastgezinnen een maandelijkse activiteit op. Een etentje, een samenzang, een geleide stadswandeling, een fietstocht, een bezoek achter de schermen van de Lokerse Feesten,... Elke kans wordt gegrepen om contacten te stimuleren, elkaar te ontmoeten. Ook de gastgezinnen hebben er deugd aan om hun ervaringen in een gemoedelijke sfeer te delen.
 
Goed dat dergelijk initiatief in Lokeren kansen geeft. En eigenlijk ook een zinvol iets voor elke nieuwkomer die van Lokeren zijn of haar (tijdelijk) verblijf wil maken. Op naar nog meer Kantines !

(c) Foto: Martine Galmart

Dag Wouter, ik ken je onder andere als de gedreven en creatieve duizendpoot van het Vagevuur. Hoe blik je terug op die jaren in het jeugdwerk?
 
Ik kwam in de T-Klub reeds als vijftienjarige. Ik heb van mijn hobby mijn job kunnen maken. Ik was een enthousiaste medewerker, bestuurder en heb lang getwijfeld om te solliciteren.
Wat mij heel erg aantrok aan het jeugdhuis was dat het zo open was. En voor sommigen was het een tweede thuis, voor sommigen een eerste thuis. Ook de zeer verschillende mensen die er over de vloer kwamen en elkaar kruisten aan de toog hebben me altijd geboeid.
 
Je hebt professioneel de overstap gemaakt naar vzw Durme. Was natuur altijd al een passie voor je?
Ik kreeg natuur met de paplepel mee, onder andere via mijn grootouders die aan het Molsbroek woonden. We gingen er vaak picknicken. Ook mijn ouders kunnen intens genieten van de natuur.
 
Wat doe je binnen vzw Durme?
Ik ben echt wel het manusje van alles. Officieel logistiek medewerker, en dat wil dus zeggen: frigo’s aanvullen, maar ook op het terrein werk uitvoeren. Samenwerken met de vele vrijwilligers. Je ziet dat er best nog wel wat gelijkenissen zijn met mijn vorige job. En ik ben zeer blij met alle kennis over fauna en flora die ik kan opdoen. Weet jij wat een waterral is of sinusknotten? Reken maar dat ik elke dag veel bijleer.
 
In coronatijd kregen we de indruk dat de natuur massaal werd (her)ontdekt. Hoe kijk je daar naar?
Ik merkte onder andere aan het extra zwerfvuil dat onze reservaten extra bezoekers trokken. Andere gebruikers dan de vaste en gekende habitués. Ik denk dat veel mensen hebben ontdekt dat de natuur hier even mooi is als elders. En ik observeer zowel graag de lucht als het microleven op de bodem.
 
Wat zijn je voornemens en diepere wensen voor 2022?
Ik spiegel me een beetje aan Panamarenko. Hij zei: ‘Het ultieme doel van de kunstenaar is om niets te doen’. Ik wil ook leren wieden in mijn engagementen. Minder is voor mij duidelijk meer, ik wil erover waken me niet te vergalopperen maar toch ben ik iemand die in de wereld wil staan.
Een belangrijk principe voor mij is ook ‘practice what you preach’, als ik een voorstander ben van een duurzame levensstijl wil ik ook voldoende tijd om naar de afvalarme winkel te gaan, een auto te delen, met de opvoeding van de kinderen bezig te zijn …
 
Meer weten over vzw Durme? Surf naar www.vzwdurme.be

1. Welke gewone dingen doe je graag?
Dat is veel om op te sommen. Ik kan genieten van de afwas, een goed boek, rummikub met onze tieners thuis.

2. Zijn er toevalligheden die van groot belang bleken?
Ik denk dat mijn ouders me eerder per toeval naar de Chiro in mijn geboortedorp hebben gestuurd maar het is één van de belangrijkste keuzes in mijn leven geweest. Ik ben er tot mijn 23ste blijven hangen en heb er gigantisch veel geleerd. Ik geniet nog altijd van die mooie vriendschappen die toen zijn opgebouwd.

3. Wie of wat bezorgt jou een onweerstaanbare glimlach ?
In de Dwarsstraat waren we recent getuige van een verhaal van buren van veel zorg voor een kwetsbare buurvrouw. Op zo iets kan ik lang teren.

4. Welk persoonlijk engagement vind je de moeite waard ?
Er zijn veel grote uitdagingen die op ons afkomen en ook ik ‘have to choose my battles’. Ik haal veel voldoening uit de soepkar en uit LETS, ik leer er heel veel nieuwe mensen kennen buiten mijn eigen kringetje. Verbinding is voor mij het codewoord.

5. Is er iemand / een Lokeraar? die je leven heeft bepaald ?
Mijn vrouw Sofie is van goud waard. Ze leert leven met een onrustige man, die veel uitdagingen nodig heeft, nogal uithuizig is. Ze ver-draagt me. En draagt me zo ver.

6. Waarvoor ben je het meest dankbaar ?
Een gezonde geest in een gezond lichaam is een mooi idee maar geen evidentie. Ik ben blij dat ik kan fietsen en lopen. Ik heb veel respect voor mensen die moeten leren leven met allerlei lichamelijke beperkingen en die je daar weinig over hoort klagen.

7. Wie wil je graag een plezier doen ?
Ik probeer met vallen en opstaan attent en alert te zijn voor wie het moeilijk heeft, voor wie een schouderklop kan gebruiken. In de LETS-groep zijn er bvb. veel mensen die zorg dragen voor elkaar, dat doet me plezier.

8. Wat maakt je een beetje ongelukkig ?
Ik vind racisme verschrikkelijk. Het zorgt vaak voor diepe kwetsuren, het is een verspilling van talent. Terwijl mensen met een andere achtergrond net zo verrijkend kunnen zijn, over het muurtje van je eigen referentiekader kijken verdiept je leven. Wie slechts één wereld kent, kent de wereld niet.

9. Heb je ooit troost gevonden in schoonheid en creativiteit ?
Jazeker! Ik kan enorm genieten van een goed boek. Dat kan zowel fictie als non-fictie zijn. Literatuur in welke vorm dan ook is vaak een inspiratiebron voor me, maar ook een manier om me in heel andere levens in te leven. Als ik fiets denk ik vaak na over de boodschap die een schrijver wil meegeven. Ik heb al veel aan Kairos van Joke Hermsen gehad bvb.

10. Waarvan droom je of zou je willen dromen ?
Ik werk bij SAAMO in Kallo bij Beveren als buurtwerker. De Melkaderwijk is een sociale woonwijk met veel uitdagingen, er is veel te doen en we moeten keuzes maken. We willen er werk maken van minder armoede, meer solidariteit, een interessantere publieke ruimte, goede verbindingen tussen bewoners, meer sociale ongelijkheid, minder uitsluiting … daar kan ik echt van wakker liggen.