 Jaaaaaaaaa: daar is ie! De eerste Dégage-deelwagen in Lokeren!
Is het een jongen? Is het een meisje? Neen: het is een lief elektrisch Leafken en het luistert naar de toepasselijke naam 'Voerman'. Hagelwit, propere venstertjes en een schattig groen Dégage-moedervlekje. De trotse mama en de eerste babysit delen alvast wat informatie uit. Per slot van rekening: bij elke boreling hoort een kleine handleiding, toch? Op 25 april geven de trotse ouders, meter en peter een babyborrel (nou ja, een persconferentie). Kom gerust mee ons Voermanneken begroeten ; je krijgt er gratis nog wat informatie over het Dégage-autodeelsysteem bij. Straffer nog: dan stellen we ook nog het kleine, guitige zusje voor: de eerste deelfiets (een cargofiets, te delen in de kraamkliniek van Elias in Eksaarde). Enneuh... vruchtbare Dégagetijden... Want in mei of juni volgt er ook nog een Dégage-deelauto in Moerbeke. En hoorden wij niet dat het Lokerse voorbeeld inmiddels ook de Sint-Niklazenaars inspireerde? Voila, 't is bewezen: Lokeren-Moerbeke is dé vernieuwende as van het Waasland.
0 Opmerkingen
 Foto: Een oude knotwilgstronk in contrast met een levende knotwilgenrij op de achtergrond te Eksaarde. (door Luc De Herdt) De winter is een seizoen van rust en vertraging voor velen. Korte dagen, koude nachten, een tijd van gezellig samenzijn, verbinden en reflectie. Toch, het is net in deze periode dat er ons een belangrijke klus staat te wachten, willen we de generaties na ons van propere lucht voorzien...bomen planten! Ook bomen bevinden zich ‘s winters in rust waarbij hun sapstroom tot stilstand is gekomen en alle energie ligt opgeslagen in wortels, stam of takken. Dit is hét moment om voor bomen een geschikte groeiplek te kiezen. Éénmaal op hun plekje aangekomen, kunnen ze zich rustig settelen en zich klaarmaken voor de lente. De wilg is er zo ééntje. Deze boom kent iedereen waarschijnlijk wel, hetzij in verschillende gedaantes. Je hebt prachtige treurwilgen langs vijvers en rivieren, robuuste knotwilgen die om de zoveel jaar kaal worden ‘geknot’ of wat dacht je van onze paasboom, de krulwilg!  Foto: Meet en Peet oftewel Maria Van Driessche en Georges Celi aan het werk met een plekijzer te Eksaarde. (door iemand uit Eksaarde) Naast het gebruik van typische wilgentenen door mandenvlechters, werden er ook wijmen geteeld geschikt voor ‘zinkstukken’ bij onze noorderburen. Zinkstukken zijn grote gevlochten constructies uit wilgentenen die eenmaal ter plekke gebracht met bootjes tot zinken werden gebracht en dienst deden als dijkversteviging en oeverbescherming.  Foto: Een zinkstuk te Nederland. (door Beeldbank Rijkswaterstaat) Door industrialisering, de opkomst van plastic en de landbouwintensivering, ging de wijmenteelt als een zinkstuk kopje onder en zijn mandenvlechters vandaag de dag een met uitsterven bedreigde ambacht. Enkele Vlaamse mandenvlechters proberen de stiel levende te houden en ook wijmentelers zijn om enkele vingers te tellen. Máár er is een lichtpuntje, een gaatje in deze hele ratrace van productie en consumptie en dat is de esthetiek! En we moeten het niet te ver gaan zoeken. Opnieuw Eksaarde, met z’n gekende wijmenteler ‘De Vos Salix’, blijkt opnieuw het epicentrum te zijn voor nieuw wilgenleven. Natuurlijke patronen zijn een streling voor het oog en natuurlijke materialen worden steeds meer naar waarde gekozen. Wat dacht je van een tuinhek van gevlochten wilgentenen of nog beter… een levende wilgenconstructie waarbij je fantasie op hol mag slaan? Het kan! En… het mag! Dat weet ook Simon van ‘Wilgenwerk’. Hij maakt de gekste constructies en met als doel groene, levende plekjes te creëren voor jong en oud. Onlangs organiseerde Voedselbos De Binders te Eksaarde twee workshops waarbij we aan het ‘wilgen’ gingen. Enkele prachtige constructies rezen opnieuw uit gezôarse bodem en de wilg werd opnieuw in ere hersteld.  Foto: Levende wilgenzithoek in Voedselbos De Binders. (door Simon Nijman)
De winter, een seizoen van rust en vertraging voor velen, maar een seizoen van de wilg voor enkelen. Laat je verwonderen door onze Salix, ze biedt mogelijkheden bij de vleet, voor ieder wat wil(g)s! Meer info:www.facebook.com/VoedselbosDeBinders
Door Elias Vercruysse  Op dinsdag 29 november komt het autodeelsysteem Dégage zichzelf voorstellen in Lokeren. Place to be: CC Lokeren, lokaal E, om 19u30.
Stel: je auto staat meestal ongebruikt op je oprit. Of omgekeerd: je hebt zelf geen auto, maar hebt er af en toe wel één van doen? Dan is er goed nieuws: het autodeelsysteem Dégage komt naar Lokeren! Dégage vzw organiseert het autodelen tussen de eigenaars en de gebruikers van de deelauto's. Voordelig voor de eigenaar, want die houdt zijn auto, maar kan recupereert wel zijn kosten. En interessant voor de ontlener, want dit betaalt enkel per kilometer, gebaseerd op de werkelijke kost van de auto. Geen auto gebruikt, niets te betalen. Het lidmaatschap biedt niet alleen de toegang tot het reservatiesysteem en alle ingeschreven deelauto's, maar biedt ook een omniumsysteem, pechhulp, een autodeelverzekering, ... Op 29 november krijg je een eerste korte kennismaking ; op 31 januari volgt een meer uitgebreide infosessie waarbij meteen ook de mogelijkheid wordt geboden om lid te worden. Meer info: https://www.facebook.com/events/8919095268107996. Wist je dat...
A propos: ook op 29 november, ook in CC Lokeren, maar dan om 20u (lokaal D) heeft Tine Hens het over 50 jaar 'Grenzen aan de groei', in het kader van 'De Laatste Dinsdag'. De perfect combinatie met Dégage. Meer info: https://www.facebook.com/events/1209767259573736.  Ooit gehoord over de groenling? Een vogeltje dat in onze streek vrij vaak voorkomt. Vroeger leefde het alleen in bossen, vandaag vind je het ook in parken en tuinen. Zoals de groenling zich heeft aangepast aan de veranderde omgeving, zo moeten ook ondernemingen zich ook aanpassen aan ecologische en economische uitdagingen.
Zo gaf dat kleine vogeltje de naam aan de 'Lokerse Groenlink', de wedstrijd om het meest duurzame lokale bedrijf. De Lokerse Groenlink 2023 pakt uit met twee nieuwigheden:
Dus... ken jij een Lokerse of Moerbeekse onderneming die, moedig en inventief als dat kleine vogeltje, zich (en ons?) helemaal aanpast aan de energiecrisis? Een onderneming die gloeit van de duurzame energie? Rep je dan naar lokersegroenlink.be!  Tijd voor een boekentip...
Graag stel ik voor: Chris De Stoop, ‘Het boek Daniel’, Amsterdam, 2020, 256p. Een wat zonderlinge en vereenzaamde boer in Saint-Léger, een dorp in Henegouwen op enkele kilometer van de Franse grens, wordt in 2014 gruwelijk om het leven gebracht. Zijn vierkantshoeve wordt één week na de overval in brand gestoken, in een poging om de sporen van de roofmoord uit te wissen. De 84-jarige Daniel Maroy is de oom van schrijver en journalist Christ De Stoop. Eén keer per week gaat Daniel boodschappen doen in de plaatselijke Colruyt. Met zijn tractor rijdt hij dan 2 kilometer verder en koopt een biefstuk – wit-blauw zoals zijn laatste koeien – en flesjes Rodenbach. Omdat hij in het dorp gezien wordt als excentriek, slordig en ‘vies’ mag hij enkel zaterdagavond tegen sluitingstijd de winkel bezoeken. De Stoop toont haarfijn aan hoe deze stereotype beschrijvingen oom Daniel beetje bij beetje vervreemden en ontmenselijken. Als hij ook nog eens zijn tractor verliest, doet hij zijn wekelijkse tocht met een verroeste fiets aan de hand om de boodschappen te dragen. In 2014 wordt Daniel – die altijd cash betaalt – opgewacht op de binnenplaats van zijn hoeve door leden van een plaatselijke jeugdbende. Ze overvallen hem met een ijzeren staaf en maken 13.000 euro buit. Enkele uren later komen anderen vanuit Roubaix voor een 2de overval en takelen de zwaargewonde Daniel nog veel erger toe. De jonge daders filmen hun gruwelijke overval en pakken er later mee uit. Ze maken nog eens 6.000 euro buit, geld dat moet dienen voor een iPhone en een auto. Een week lang ligt de oude boer onder een omvergeduwde zware stoof. Dan komt de jeugdbende opnieuw langs en steekt de hoeve in brand. Niemand in het dorp had Daniel al gemist. De Stoop neemt het op voor zijn oom en vertegenwoordigt de familie op het proces. Zijn boek vertelt niet enkel de gebeurtenissen, maar geeft ook het proces weer en de gesprekken die De Stoop voert met de daders in een poging om te begrijpen wat er is gebeurd. Zijn oordeel is hard. Het boek maakt dat Daniel nooit meer zal vergeten worden. Een aangrijpend verhaal dat nog lang nazindert in je hoofd. Björn  De laatste jaren worden we overstelpt met een onheilspellende klimaatverandering als hoofdmoot. Daarbovenop voorspelt de oorlog in Oekraïne weinig goeds inzake grondstofvoorraden. De vanzelfsprekendheid van beschikbaarheid van materialen deemstert weg. Allicht hoorde je al over wachttijden omwille van… En toch helpt het ons niet vooruit om de kop te laten hangen. Onze voetafdruk is te groot. Dat is een onomstreden gegeven. We kunnen onszelf helpen door anders om te gaan met de dingen rondom ons. Recent was ik positief verrast hoe ook media helpen om ons hoofd koel te houden.
Onderzoekers bekeken hoe we verspilling kunnen tegengaan en hoe we klimaatvriendelijker kunnen eten en drinken. De ene tip is al haalbaarder dan de andere:
En nu aan de slag. “Proberen is leren”, zei een van mijn kleinkinderen onlangs. En dat kan tellen. Bert  Zowat 10 jaar geleden vertelde Dirk Collier in zijn boek ‘Pathways to peace’ dat het al een hele prestatie zou zijn, mocht elke mens een ander begroeten, als eerste stap naar wereldvrede. Nu we geen handen meer kunnen/mogen schudden, is het alle hens aan dek. Maar gisteren was het zover op een wandeling rond Molsbroek. We probeerden het uit: telkens een ‘goeie dag’ zeggen…
En wat door mensen denkbaar is, wordt ook haalbaar in de realiteit. Jij hebt nu je kans. Want het gaat snel. Je start als ‘beginner’ door een knikje te geven. Je bent ‘gevorderd’, wanneer je ook ‘goeie dag’ zegt. Ben je ‘expert’, dan glimlach je erbij ('t is zelfs coronaproof: zelfs mét mondmasker toch te zien aan je ogen: glimlachen met je ogen dus). Je bent ‘kampioen’, wanneer je elkaar even vasthoudt….. met jullie ogen. 21 dagen heb je nodig om een nieuwe gewoonte te creëren. Nu de lente al wat zomert, een goed moment. Op mijn wandeling gisteren rond het Molsbroek lukte het alvast. Iedereen alvast “beginner” en enkelen waren duidelijk al “expert”. Doe mee! Bert  In Lokeren gingen mensen vroeger zeer spaarzaam om met voedsel, kleding en grondstoffen. In deze eerder arme streek was dat een noodzaak, en dat is niet eens zolang geleden.
CeePee blikt op een eigenzinnige, muzikale manier terug op het jaar 2021... Christophe
|
RSS-feed